වන ගුල්මයෙන් පලා පැහැයත් – සරදාකාසයෙන් දිලිසුමත්

අපි එයාට ඉස්සෙල්ලම නම තිබ්බෙ ‘බිඳුණමත් මිහිරි පබළු කැට’ කියලා. ඒ දවස් වසංගත දවස්. කොවිඩ් 19. පණ්ඩිතකමට අපි දෙන්නම හැසිරුණේ මිහිරි පබළු කැට වගේ.

වසංගත දවස් ඉවර වෙලා සූරිය කිරණකින් නෑවි නෑවි ඉන්න අතරෙ අපි එයාට, ‘මුදා හළ තඹර පැහැ කෙහෙරැල්ලක සිපුමක් සුසුමක්’ කියලා කිව්වා. ඒ දවස්වල රෝසා කොණ්ඩෙ නෙළුම් මල් පාටින් පාට කරලා, මනාලියක් වෙන්න හීන මවමිනුයි හිටියෙ. මම සුපුරුදු ආරණ්ණ වාසේ !

අපි එයාට ‘වනගුල්මයෙන් පලා පැහැයත් – සරදාකාසයෙන් දිලිසුමත්’ කියලා නමක් තියන දවස්වල කිරියත් හිටියා. සද්ද නැතුව අම්මා ගාව හැංගිලා රෝස මල් පෙත්තක් තරම් පුංචියට. රෝසයි මමයි කිරියයි කොළඹ ගිහින් අත්පිටපත බාර දීලා ආවා.

මගේ කවි වනගුල්මයේ. රෝසගෙ කවි සරදාකාසයේ.

අන්තිමේදි එයා ඇවිල්ලා ! පුන්චි කිරියගෙ නංගි බබා. අලි කම්මැලියො දෙන්නෙක් වගේ හත්තවුරුද්දක් තිස්සෙ සැලසුම් කර කර හිටපු අපි දෙන්නගෙ කවි පොත.

වනගුල්මයෙන් පලා පැහැයත් – සරදාකාසයෙන් දිලිසුමත්

“ඔබේ සිනා’දර ගඟිත්ත ගලා යාවි නගර මැදින්,
මන්දපෝෂණෙන් පෙළෙනා වසන්තයේ උයන් ළඟින්,
මගේ යටිපතුල් නහවා, මා පසු කර, මාද රැගෙන
රෑ දාවල් දෙක නොබලා තවත් යොදුන් සියදහසක්
ගලා යාවි සෙමෙන් සෙමෙන් අපේ සිනා’දර ගඟිත්ත…”

~ Chathuri Damayanthi ~

“ඔබේ ළයාදර සිඟිත්ත මම නොවේද රෝස කැලෙන්,
මන්දහාසයෙන් පුරවා සනසවාවි මවක් ලෙසින්,
ඔබේ අත් දෙකින් අල්වා, මා ද රැගෙන, මඟ නොමහැර,
පසුකරාවි නිම්න සානු හිමැති මුදුන් කඳු දහසක්
වැටී බිඳී නැගිට යළිත් සැලී සැලී නොසැලෙන තෙක්…”

~ Rochelle Nirmala Fernando ~